- συνεπαίρω
- ΜΑ [ἐπαίρω](κυριολ. και μτφ.) υψώνω, εγείρω κάποιον ή κάτι μαζί ή συγχρόνως με κάποιον ή με κάτι άλλο (α. «ἔδει δὲ τὰ πρόσθια σκέλη συνεπαίρειν», Αριστοτ.β. «τῇ μεγαλωσύνῃ αὐτοῡ τὸν εὔφημον ἦχον οἷόν τινι μεγαλοφώνῳ σάλπιγγι συνεπαίροντα», Γρηγ. Νύσσ.)αρχ.1. διεγείρω, παρορμώ σε κάτι μαζί ή επί πλέον («ὅ τε γὰρ οἶνος συνεπαίρει καὶ ο ἔρως κεντρίζει», Ξεν.)2. παθ. συνεπαίρομαια) εξογκώνομαι ταυτοχρόνωςβ) εξυψώνομαι μαζί, παίρνω ύψος, όγκο, μεγαλοπρέπεια («ἡ λέξις... ἐπὶ γῆς βεβηκέτω, τῷ μὲν κάλλει καὶ τῷ μεγέθει τῶν λεγομένων συνεπαιρομένη καὶ ὡς ἔνι μάλιστα ὁμοιουμένη», Λουκιαν.)γ) εξεγείρομαι μαζί με κάποιον, επαναστατώ μαζίδ) φέρομαι προς κάτι μαζί με κάποιον («συνεπαιρομένου σὺν τῷ αἵματι καὶ τοῡ μοχθηροῡ χυμοῡ», Αέτ.).
Dictionary of Greek. 2013.